12. De pineut

Het is stil in de klas, de hersenen kraken. Iedereen is bezig met een moeilijke opdracht – ze moeten een beleefde e-mail sturen naar een of andere denkbeeldige organisatie. Behalve T., natuurlijk. T. is al ongelooflijk goed en bijna altijd als eerste klaar.
Hij schuifelt achter de anderen langs met zijn schrift in zijn hand en met vragende blik. Hij wil iets van me en begint met een korte introductie.
“Vandaag is een bekende van mij hier op school begonnen”, fluistert hij, al kan toch iedereen het horen. “Zijn naam is V. Ik heb hem gezien in de hal bij de deur. Net, beneden.” Hij wijst samenzweerderig met zijn twee wijsvingers naar de grond.
Dan opent hij zijn schrift en houdt het voor mijn gezicht. Ik zie vier zinnen staan, heel netjes met grijs, scherpgeslepen potlood geschreven.
Ik lees:
Nu ben je de pineut.
Nu ben je de lul.
Nu ben je de klos.
Nu ben je de sjaak.
Hij vraagt: “Deze zinnen betekenen hetzelfde?”
Het lukt me niet om mijn lach in te houden.
“Hij komt in groep 2, bij Sanne. Dus heb ik gezegd tegen hem: V., je zit bij Sanne, dus nu ben je de pineut. Klopt dat?”
Ik moet nog harder lachen en knal met mijn hoofd tegen het digitale bord.
“Dat hangt ervan af”, zeg ik dan. “Wat bedoelde je, wat wilde je zeggen tegen je vriend?”
“Nou”, zegt hij. “Sanne is een beetje streng. En mijn vriend spreekt nog niet zo goed Nederlands. Hij gaat het echt moeilijk krijgen.”
“Wilde je hem bang maken?” Ik buig me naar hem toe.
Hij lacht. “Natuurlijk. Een beetje bang zijn is goed. Dan gedraag je je beter.” Hij lacht en snurkt en tranen springen in zijn ogen.
“Nou, de pineut zijn betekent zoiets als in de problemen zitten, in een lastige situatie terechtkomen. Ergens slachtoffer van worden. Snap je?”
“Goed. Dan heb ik het goed gezegd”, zei T. “Dan is hij de pineut. Maar de lul, klos, sjaak kan ook – zelfde betekenis?”
Ik knik.
Hij legt zijn schrift neer, ineens weer serieus en ijverig, en ik kijk toe hoe hij met een ander perfect geslepen potlood, rood nu, vier identieke krullen zet bij zijn zinnen, als om zichzelf een schouderklopje te geven.